قصه مشوقه بقلم دعاء عبد الرحمن

لما تكبر هتعمل فينا ايه
ضحك فارس قائلا لها يا ستى إنجحى انتى بس وليكى عندى هديه معتبره
قالت وهى تمسك بيد والدتها ماشى لما نشوف يلا يا مامتىتصبحوا على خير كلكوا
دخلت دنيا فراشها وتدثرت وهى تتذكر ملامح فارس وكلماته الحانيه فأبتسمت وهى تغمض عينيها ولكن الابتسامه سرعان ما تلاشت عندما تذكرت لقائهما الاخيرطرقت والدتها الباب وأطلت برأسها وهى تقول نمتى يا دنيا ولا لسه
أدارت رأسها تجاه الباب وهى تقول لوالدتها لا لسه يا ماما فى حاجه ولا ايه
دخلت والدتها وجلست على طرف فراشها وهى تقول عاوزه أتكلم معاكى فى موضوع مهم وكنت مستنيه لما باباكى ينام

أعتدلت دنيا فى فراشها وقالت بأهتمام خير يا ماما
والدتها بصراحه كده انا مش عاجبنى حالك كده والكلام اللى قولتيه لفارس النهارده ده ولا هيقدم ولا هيأخر
زفرت دنيا بضيق وهى تقول انتى كمان يا ماما وانا اللى فاكراكى فاهمانى
والدتها بصراحه بقى انا مش فاهمه تمسكك بيه ده كله ليه ده فى الاخر هيتجوزك مع أمه فى
تنهدت دنيا وهى تنظر للفراغ وكأنها تنظر للمستقبل قائلة يا ماما فارس عنده عزيمه قويه انا عارفاه كويس ومش هيفضل حاله كده هيفضل يحارب لحد ما يبقى وكيل نيابه ثم ابتسمت وهى تقول وانا هبقى مرات البيه وكيل النيابه
مطت والدتها شفتيها وقالت ولحد ما يبقى وكيل نيابه هتقبلى انك تعيشى معاه عند أمه
رفعت دنيا كتفيها وهى تقول لاء طبعا انا قولتله كده بس فى الاول لكن انا عماله اهو أأجل فى الارتباط على قد ما اقدر لحد ما ياخد وضعه حتى الخطوبه عاوزه أجلها لحد ما يتعين
ثم نظرت لوالدتها فى ثقه قائله ياماما مټخافيش عليا انا مش مراهقه انا اه بحبه بس برضه مش هارتبط بيه غير لما احس ان المستقبل بقى مضمون وهيجيبلى شقه تانيه فى مكان تانى وساعتها كل حاجه هتتغير للأحسن
قالت والدتها بعدم تصديق عموما متخطيش خطوة الا لما تتأكدى الاول
عادت الابتسامه اليها مرة أخرى وهى تقول بعينين لامعتين مټخافيش عليا انا عارفه انا بعمل ايه كويس
فى الصباح أستيقظ فارس على صوت والدته وهى توقظه وتهتف به قوم يا فارس تليفون علشانك
نظر اليها بصعوبه وهو يحاول فتح عينيه قائلا مين يا ماما
والدته بتأفف السفيره عزيزة بتاعتك
ابتسم وهو ينهض من فراشه وأتجه مباشرة الى الهاتف ألو
صباح الخير يا حبيبى
لسه فاكره
هو انا لحقت ده انا لسه سيباك امبارح
سايبانى طول اليوم وانتى عارفه انى مضايق منك وجايه تتصلى تانى يوم
خلاص بقى يا حبيبى متبقاش حمقى كدهيالا بقى البس وانزل عاوزه أشوفك
أبتسم ولكنه صبغ صوته بنبرة جدية قائلا لا مش قادر انزل
كده برضه يعنى موحشتكش
أنتى فين دلوقتى
انا فى البيت
طيب خلاص نتقابل فى المكان بتاعنا بعد ساعه
زفرت بقوة وهى تقول يا حبيبى مش هنغير بقى المكان ده تلاقى مامتك أدتلك حلاوة
النجاح
قال پحده جرى ايه يا دنيا هو انا عيل ولا ايه ايه حلاوة النجاح دى 
طب خلاص متتعصبش كدهخلاص اوكى ساعه وهكون هناكيلا مع السلامه
سلام
أغلق فارس الهاتف وأتجه الى الحمام توضأ صلى الظهر بدل ملابسه وأتجه الى المطبخ وجد والدته تعد طعام الغذاء عندما رأته قالت بعبوس
يعنى مقولتش أنك خارج النهاردهاومال انا بعمل الغدا ده لمين ان شاء الله
على وجنتها وهو ينظر للأوانى ويلتقط منها بعض الطعام ليأكله فى سرعه وهو يقول 
معلش يا ماما مش هتأخر ساعه ولا اتنين بالكتير وهتلاقينى هنا بس أتغدى انتى متقعديش جعانه لحد ما أرجع
ضړبته على ظهر يده وهو يعبث بالطعام وتقول
قولتلك مية مره متحطش ايدك فى الاكل كده أستنى أحطلك
فى طبق
تناول كوب مياه ليشربه ثم قال لالا لما اجى بقى مش عاوزه حاجه اجيبهالك معايا
والدته لا مش عاوزه حاجه بس خلى بالك من نفسك
الكل
هبط الدرج قفزا كما يفعل دائما وخرج من باب البيت وما ان خطى خطوتين حتى سمع نداء طفولى مزعج من الاعلى يصيح به فااااااارس يا فاااااارس
نظر للأعلى مبتسما وقال بهتاف وهو يلوح عارف عارف مش هنسى العسليه
ضحكت مهره بينما ڼهرتها والدتها التى كانت تقف بجوارها فى الشرفه يابنت عيب كده هو خلفك ونسيكى
أخذت مهره دميتها ولم تجيبها ودخلت لتكمل لعبتها ببراءة تارة وتضايق أخيها يحيى تارة أخرى
خرج عامر من ورشته عندما سمع صوت فارس وأتجه إليه فى خطوات واسعه مهنئا 
مبروك يا أستاذ فارس معلش ملحقتش اكلمك امبارح كان عندى زباين وأتحرجت اطلعلك فوق
أبتسم فارس متفهما وقال الله يبارك فيك يا عم عامر ويارب عقبال مريان ومينا ما يتخرجوا وتفرح بيهم
عامر مبتسما طيب مش هاعطلك بقى سعادة المستشار
ضحك فارس بعذوبه قائلا يسمع من بؤك ربنا يا عم عامر ثم قال معتذرا عن اذنك انا بقى علشان مستعجل
عامر أتفضل يابنى مع السلامه
وقبل أن يتحرك سمع جلبه من خلفه وهتاف يعرفه جيدا
يا استاذ فارس أستنى
ألتفت وهو يرفع حاجبيه بمرح للحاج عبد الله الذى اقبل عليه بجلبه كبيره قائلا مبروك يا أستاذ فارس يابنى والله والله انا فرحان زى ما يكون ابنى هو اللى أتخرج وبقى باشا قد الدنيا
ضحك فارس مداعبا لسه مابقتش باشا يا حاج عبد الله أدعيلى انت بس
وضع الحاج عبد الله يده على كتفه وتكلم بهتاف كعادته داعيلك يابنى والله ربنا يكتبلك الخير ماطرح ما تروح يابنى
ربت فارس على يده بأمتنان قائلا ربنا يتقبل منك يا حاج عبد اللهثم تنحنح قائلا طيب تؤمرنى بحاجه اصلى عندى مشوار كده
أفسح له الحاج عبد الله الطريق قائلا لا يا بنى أتفضل متعطلش نفسك ربنا يجعلك فى كل خطوة سلامه
أكمل فارس طريقه بصعوبه فكلما خطى خطوة أوقفه أحد جيرانه مهنئا وداعيا له بالتوفيق 
نعم هذه هى القلوب المحبه التى تمتاز بها أحيائنا المصريه البسيطه
وقفت دنيا تنتظر ظهور فارس وهى تنظر لساعتها اليدويه فى قلق حتى ظهر اخيرا قادما من بعيد بأبتسامته المشرقه الجذابه وعندما رأها اسرع الخطى نحوها ووقف معتذرا 
اسف والله يا حبيبتى بس أعمل ايه الناس عندنا ماكنتش عاوزه تسيبنى كل شويه حد يوقفنى يباركلى ويدعيلى
عقدت ذراعيها پغضب قائله يعنى الناس دول اهم مني
قطب جبينه بمرح قائلا انتى عارفه ان مفيش حد اهم منك عندى صح ولا لاء
وأمسك يدها وأجلسها على مقعدهم المفضل أمام النيل مباشرة قائلا يعنى مردتيش
ألتفتت اليه قائله عارفه يا سيدى ارتحت
ثم اردفت قائله فارس انا ليا عندك طلب
أومأ براسه قائلا أؤمرينى يا حبيبتى
قالت بدلال انا عاوزه أجى أشتغل معاك فى المكتب
زفر بضيق قائلا مش أحنا أتفقنا قبل كده ان انا بس اللى هشتغلانتى عارفه يا دنيا شغل المحاماه متعب ازاى وبصراحه كده بحس انه بهدله للبنات
قالت بعناد بس انا عاوزه أشتغلوبعدين مانا هبقى معاك يا سيدى ايه اللى هيبهدلنى
رفع حاجبيه بدهشه قائلا ياسلام يعنى لما تيجى تشتغلى والاستاذ يديكى شغل تعمليه هتقوليله طب اخد فارس معايا ولا ايه مش فاهم يعنىانا مش حابب يا دنيا كل يوم تقعدى تتنططى ما بين الاقسام والنيابات والمحاكم والموظف ده يرزل عليكى والموظف ده يبصلكلاء انا مش موافق
قالت بعناد أكبر بص يا فارس انا كده ولا كده هشتغل انا مخدتش الشهاده علشان افضل قاعده فى البيتفقولت أشتغل معاك أحسن ما اروح أشتغل فى مكتب تانى وعلى فكره جايلى مكتب كويس اوى لكن انا فضلت أشتغل معاك
نظر الى البحر متأملا وقال بهدوء يعنى رأيي مش مهم عندك للدرجه دى
لمست كتفه وقالت بخفوت ياحبيبى ازاى بس تقول كده بس انت عارف يا فارس انى لازم أساعد فى تجهيز نفسى وبابا مش هيقدر على الحمل ده كله لوحده ده انا لسه مجبتش قشايه فى جهازى
مط شفتيه متبرما وشعر بالاختناق وهو يقول
انا لو عليا مخليكيش تجيبى حتى القشايه دىلكن مفيش فى ايدى حاجه غير مرتبى وأنتى عارفه
قالت بهدوء عارفه يا حبيبى وبكره الدنيا هاتتغير وحياتنا هاتتغير وهانبقى من طبقة الهاى كلاس وبكره تقول دنيا قالت
وقف الأستاذ حمدى مهران أمام فارس وهو يربت على كتفه قائلا بس كده يا سيدى خلاص أعتبرها أشتغلت خلاص خاليها تيجى من بكره لو تحب
قال فارس بأمتنان متشكر اوى يا دكتور
أبتسم الاستاذ حمدى وهو يقول باهتمام علشان تعرف بس انى نظرتى ثاقبه دايماقولتلك هتنجح وبالتقدير اللى انت عاوزه
قال فارس بسعاده طبعا يا دكتور وربنا ميحرمناش من توجيهاتك ابدا
أعتدل الاستاذ حمدى فى مقعده وهو يقول بس أنا عاوزك تسعى فى الماجيستير من دلوقتى يا فارس ده هيخدمك
جامد فى المستقبلوعندك يا سيدى المكتبه بتاعتى هنا فى المكتب أستعين بيها زى ما انت عايز يعنى مش هتحتاج تشترى كتب من بره
قال فارس فى تفكير ان شاء الله يا دكتور بس انا دماغى مشغول دلوقتى بحكاية النيابه دى
عاوز استنى لما اعرف راسى من رجلى فيها
الاستاذ حمدى فكر تانى فى الموضوع ده حكاية النيابه دى لسه قدامها وقت وانت لسه هتاخد دبلومه قبل الماجيستير استغل الوقت ده وخد الدبلومه لحد ما نشوف موضوع النيابه
بدا عليه التفكير فى الامر وهو ينظر للأمام قائلا خلاص يا دكتور انا حطيت الموضوع فى دماغى وان شاء الله هابتدى اسأل على الاجراءات وايه المطلوب بالظبط
أومأ الأستاذ حمدى براسه مبتسما وهو يقول خلاص ولو احتجت اى حاجه ماتترددش تعلالى على طول
فارس طيب عن أذن حضرتك
أشار له ان ينصرف بابتسامه أنصرف فارس الى مكتبه وجلس الى مقعده وأخرج بعض الملفات وبدأ فى العمل ولكن عقله مازال يدور ويبحث الامر ولا يجرؤ ابدا ان يتطرق الى نقطه معينه وهى احتمال عدم قبوله فى النيابة هو ليس حلمه وحده أنما هو حلم والدته ووالده قبل ان يتوفاه الله بل وجيرانه واصدقائه جميعهم ودنيا دنيا التى تحلم بأن تصبح زوجة وكيل نيابه وان تصعد
من طبقتها الى طبقة أخرى دنيا التى لا تتوقف عن أحلامها وطموحها ابدا ولا تقف أمامها اى حدود من أجل تحقيقها
فى اليوم التالى وعند الخامسة مساء كانت دنيا تقف أمام باب مكتب الاستاذ حمدي مهران وتخطو فيه أول خطواتها العمليه
تمت المقابله مع الاستاذ حمدى بنجاح وبدأت فى الاطلاع على القضايا وملفاتها فى المكتب المجاور لمكتب فارس فى نفس الغرفه
نهض فارس من مكانه وأقترب
من مكتبها مبتسما وجلس على المقعد المقابل لها قائلا ها ايه رأيك فى الشغل فى حاجه مش فاهماها
قالت وهى تنظر بحيره الى الملفات التى أمامها قول فى حاجه فاهماها
كتم ضحكاته وهو يقول معلش بكره هتفهمى كل حاجه
ظلت تنظر الى الاوراق بعينين زائغتين وهى تقول انا ماكنتش فاكره الشغل العملى كده
قال بجديه متقلقيش انتى هتنزلى معايا بكره المحكمه والشهر العقارى وواحده